سونا يكي ازفعاليتهايي است، كه تقريباً همه ورزشكاران با آن آشنا هستند و در سطح قهرماني و حرفه اي و آماتوري به آن توجه خاصي دارند، اما اين كه چه فوايدي دارد و چگونه بايد از آن استفاده كرد، دانستن آن براي همگان بسيار لازم به نظر مي رسد.

---

اولين بار، فنلاندي ها سونا( خشك) را به كار گرفتند. گفته مي شود از هر 3 خانه در فنلاند، يكي داراي سونا است. همه از سونا مي توانند استفاده كنند: پير، جوان، مرد، نوزاد، خردسال و زنان باردار و حتي حيوانات، فقط بايد پيش از استفاده با پزشك مشورت كرد.

فنلاندي ها معتقدند سونا بدن را از استرس ها و سموم آزاد مي كند.

در سونا چه اتفاقي مي افتد؟

به محض ورود به سونا، بدن به گرما واكنش نشان مي دهد. درجه حرارت بدن به 39 درجه سانتي گراد مي رسد. مويرگها گشاد مي شوند. منفذهاي پوست باز مي شود و شروع به تعريق زياد مي كنيم. جريان خون و جابه جايي مواد در بدن افزايش پيدا مي كند. تعداد ضربان هاي قلب از متوسط 70 به 100عدد در دقيقه مي رسد. راههاي تنفسي بازتر مي شوند. تنفس بهتر و راحت تر انجام مي شود و ميزان دريافت اكسيژن بر اثر تاثيرهواي خشك و گرم بيشتر مي شود به دليل تغييرات سريع درجه حرارت، انعطاف پذيري (الاستيسيته) عروق بهبود مي يابد . روي تنفس پوست تاثيرعالي مي گذارد و باعث سريع شدن سوخت و ساز سلوليت(چربي زير پوست ران و كپل) مي شود. بر اثر گرماي سونا بر سرعت متابوليسم افزوده مي شود و با كمك سونا سبك تر و لاغرتر مي شويم.

غير از اين، سونا باعث بالارفتن مقاومت در مقابل عفونت هاي ويروسي مي شود و با كمك سونا سبكتر و لاغرتر مي شويم و دوباره سازي سلولها را تسريع مي كند.

پيش از وارد شدن به سونا بايد يك دوش عميق بگيريد و سر را كاملاً خشك بكنيد. در بدو ورود به داخل سونا، حتي المقدور در موقعيت خوابيده و با يك حوله بلند در زير خود قرار بگيريد. از سكوهاي پايين شروع كنيد، زيرا درجه حرارت كمتر است. در شروع، زمان كوتاهي را در سونا بمانيد و زماني كه بدن به آن عادت كرد تا 30 دقيقه در موقعيت بمانيد.

بعد از هر اقامت در سونا، تا حدود 1 ليتر مايعات از دست مي دهيد، پس لازم است مايعات زيادي قبل و بعد تعريق بنوشيد. از نوشيدن قهوه، الكل و نوشيدني هاي گازدار خودداري كنيد. با شكم پر به سونا نرويد. با شكم خالي نيز رفتن به سونا پيشنهاد نمي شود. 2 ساعت پيش از رفتن به سونا غذاي سبك بخوريد. قبل از خروج از سونا كمي نشسته، سپس بلند شويد. با اين كار از سرگيجه احتمالي جلوگيري مي كنيد. اگر در سونا احساس ضعف يا سرگيجه كرديد، از آن خارج شويد، به پشت بخوابيد و پاهاي خود را بالا بگيريد. بعد از خروج از سونا حتماً با آب سرد دوش بگيريد و يا داخل يك حوضچه آب سرد شويد. زياده روي نكنيد فقط تا زماني در سونا بمانيد كه براي شما لذت بخش است.

تفاوت ميان سوناي خشك و تر

سوناي خشك، مشهورترين و پرطرفدارترين سونا در جهان است. نام آن از زبان فنلاندي گرفته شده و از چوب ساخته مي شود. معمولاً وقتي صحبت از سونا مي شود، منظور سوناي خشك است، ولي سوناي تر( ترك) و همچنين سوناي روسي نيز معروف اند. در سوناي خشك، درجه حرارت بين 80 تا 130 درجه سانتي گراد است. ولي در سوناي تر بندرت از 50 درجه تجاوز مي كند. سوناي تر حداكثر درجه رطوبت را دارد.

به علت اختلاف در ميزان رطوبت هوا سوناي تر بعد از سوناي خشك پيشنهاد مي شود.

مزاياي سونا متفاوت است. معروف است كه تصوير ريه هاي انسان و به همين دليل لازم است اين پوست از مواد مضر پاك شود. سونا براي بهبود تنفس پوست نيز ايده آل است . تهويه بهتر پوست و سونا گرفتن مداوم، شانس سالم ماندن آن بيشتر مي شود. سونا دردهاي رماتيسمي را تسكين مي دهد و لازم است دست كم يك بار در هفته به سونا رفت.

تذكر

پيش از رفتن به سونا با پزشك خود مشورت كنيد. به افرادي كه از بيماري هاي قلبي عروقي، ريوي و يا واريس رنج مي برند، رفتن به سونا پيشنهاد نمي شود.

براي بعضي ها سونا مانند شوك است. بايد محتاط بود و به سفارش متخصصان گوش داد و اصول تجربه شده را رعايت كرد.

چرب كردن پوست با روغنهاي مختلف قبل از رفتن يا در حين حضور در سونا پيشنهاد مي شود. معمولاً اين كار را بعضي افراد براي تحريك تعريق خود انجام مي دهند، كه باعث خفه كردن پوست مي شود.

 

 

سرد بودن پا

اگر انگشتان پاهایتان همیشه سرد هستند، یکی از دلایل آن می‌تواند گردش خون ضعیف در این ناحیه باشد—مشکل گردش‌خون که ممکن است با سیگار کشیدن، فشارخون بالا یا بیماری قلبی در ارتباط باشد. تخریب عصبی دیابت کنترل‌ نشده هم ممکن است باعث سرد بودن پاهایتان شود. دلایل دیگر آن می‌تواند کم‌کاری تیروئید و کم‌خونی باشد. دکتر می‌تواند مشکلات مختلف را بررسی کند و دلیلی سرد بودن پاهایتان را به شما اطلاع دهد.

درد پا
وقتی پاهایتان بعد از یک روز سخت کاری درد می‌گیرد، ممکن است فقط کفش‌هایتان را نفرین کنید. حدوداً 8 نفر از هر 10 نفر زن می‌گویند که کفش‌هایشان اذیتشان می‌کند. اما دردی که به خاطر بلند بودن پاشنه کفش نباشد ممکن است بخاطر ترک خوردن یا مو برداشتن استخوان در پا باشد. یک دلیل آن هم این می‌تواند باشد: ورزشی که خیلی شدید بوده باشد، مخصوصاً ورزش‌های پرفشاری مثل بسکتبال و دو استقامت. ضعیف شدن استخوان‌ها در پوکی‌استخوان هم می‌تواند خطر این مشکل را افزایش دهد.

قرمز، سفید یا آبی شدن انگشتان پا

بیماری رینود می‌تواند موجب شود انگشتان پاهایتان سفید و بعد آبی رنگ و بعد دوباره قرمز شده و بعد به رنگ طبیعی خود برگردد. علت آن باریک شدن ناگهانی رگ‌های خونی است که اسپاسم عروق نامیده می‌شود. استرس یا تغییر دما می‌تواند موجب تحریک اسپاسم عروق شود که معمولاً به مشکل دیگری منجر نمی‌شود. بیماری رینود می‌تواند به آرتروز روماتوئید، بیماری شوگرن یا مشکلات تیروئید هم مربوط باشد.

درد پاشنه پا

یکی از مهمترین دلایل درد پاشنه پا التهاب پلانتار فاسیلا، التهاب قسمتی از پا است که این رباط بلند به استخوان پاشنه متصل می‌شود. وقتی از خواب بیدار می‌شوید و به پاشنه‌تان فشار می‌آورید این درد تیزتر می‌شود. آرتروز، ورزش زیاد، و کفش نامناسب هم ممکن است موجب درد پاشنه پا شود و همچنین التهاب تاندون. عوامل کمتر شایع در این مورد، ایجاد زائده استخوانی در انتهای پاشنه، عفونت پاشنه، تومر یا شکستگی می‌باشد.

کشیدن پا

گاهی‌اوقات اولین نشانه ایجاد تغییر در نحوه راه رفتن شماست- قدم‌های عریض‌تر و کمی کشیدن پا روی زمین. دلیل آن می‌تواند از دست رفتن کند حس پا باشد که بخاطر تخریب عصب محیطی می‌باشد. حدود 30% از این موارد با دیابت در ارتباط هستند. تخریب عصبی می‌تواند بخاطر عفونت، کمبود ویتامین و اعتیاد به الکل نیز باشد. در بسیاری از موارد، هیچ کس از دلیل تخریب عضلانی مطلع نیست.

پا چنبری

در پا چنبری، شکل پا (و انگشتان آن) تغییر می‌کند. سر و ته ناخن‌ها گردتر می‌شود. بیماری ریوی یکی از متداول‌ترین علل این مشکل است اما بیماری‌های قلبی،؛ کبد و اختلالات گوارشی و برخی عفونت‌ها نیز می‌تواند از عوامل ایجاد آن باشد. گاهی اوقات نیز این مشکل ارثی است.

تورم پاها
این معمولاً مشکلی موقتی است که بخاطر زیاد سر پا ایستادن یا پروازهای طولانی مدت ایجاد می‌شود—مخصوصاً اگر باردار باشید. درمقابل، ماندن این تورم روی پاها می‌تواند نشان دهنده یک مشکل جسمی باشد. دلیل آن می‌تواند ضعف گردش خون، مشکل سیستم لنفاوی، یا لخته شدن خون باشد. اختلال کلیوی یا کم‌کاری تیروئید نیز می‌تواند موجب تورم پاها شود. اگر تورم پاهایتان  طولانی مدت ادامه یافت حتماً به پزشک مراجعه کنید.

سوزش پاها

ایجاد حس سوزش در پاها در بین بیماران دیابتی که دچار تخریب عصب محیطی هستند، مسئله‌ای شایع است. همچنین می‌تواند بخاطر کمبود ویتامین B، مرض قارچی انگشتان به نام پای ورزشکار، بیماری کلیوی مزمن، گردش خون ضعیف در پاها یا کم‌کاری تیروئید ایجاد شود.

 

زخم‌هایی که خوب نمی‌شوند
زخم پایی که خوب نمی‌شود یک علامت هشدار مهم برای دیابتی‌هاست. دیابت می‌تواند حس پاها، گردش خون و التیام یافتن طبیعی پاها را مختل کرده، طوریکه یک زخم کوچک به مشکلی واقعاً حاد تبدیل می‌شود. این زخم‌ها در معرض عفونت هم قرار می‌گیرند. دیابتی‌ها باید هر روز پاهای خود را شسته، خشک کنند و معاینه کنند که دچار زخم نشده باشند. کند بودن سرعت التیام یافتن زخم‌ها می‌تواند بخاطر ضعیف بودن گردش خون بخاطر مشکلاتی مثل بیماری عروق محیطی باشد

درد شست پا

نقرس یکی از مهمترین دلایل درد ناگهانی شست پا همراه با قرمز شدن و تورم آن می‌باشد. آرتروز یکی دیگر از عوامل ایجاد درد و تورم است. پا چنبری یکی از مشکلات شایع ورزشکاران است، به ویژه آنهایی که روی سطح‌های سفت تمرین می‌کنند. این مشکل با آسیب رسیدن به رباطی که دور مفصل است ایجاد می‌شود.

درد انگشتان کوچک پا

اگر احساس کردید که روی سنگ مرمر راه می‌روید یا اگر درد از کف پا شروع شده و به سمت انگشتانتان می‌رود ممکن است دچار نوروم مورتون شده باشید که ضخیم شدن بافت دور یک عصب است که معمولاً بین انگشت سوم و چهارم قرار دارد. این مشکل 8 تا 10 مرتبه در خانم‌ها متداول‌تر از آقایان است. و دلیل آن هم بروز فشار زیاد روی پنجه پا می‌باشد.
 

خارش پا

این مشکل می‌تواند مشکل پای ورزشکار که یک عفونت قارچی متداول در مردان بین 20 تا 40 سال است، باشد. واکنش به موادشیمیایی یا محصولات آرایشی نیز می‌تواند موجب ایجاد خارش به همراه قرمز و خشک شدن پوست شود. اگر پوست ناحیه‌ای که خارش دارد ضخیم یا جوش مانند شود ممکن است پسوریازیس که واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن است باشد. کرم‌های درمانی می‌تواند این علائم را از بین ببرند.

چنگالی شدن انگشتان پا

این بدشکلی پا می‌تواند به خاطر پوشیدن کفش‌های خیلی تنگ یا بیماری که عصب‌ها را تخریب می‌کند مثل دیابت، اعتیاد به الکل، یا سایر اختلالات عصبی باشد. انگشتان پا به سمت بالا خم شده و بعد از قسمت مفصل میانی به سمت پایین می‌روند. این مشکل ممکن است با تمرینات کششی مخصوص بهبود یابد و همچنین ممکن است به استفاده از کفش‌های خاص یا حتی جراحی نیاز باشد.
 

اسپاسم پا

یک درد ناگهانی تیز در پا نشاندهنده اسپاسم است که می‌تواند چند دقیقه طول بکشد. کار زیاد و خستگی عضلانی دلایل اصلی آن هستند. دلایل دیگر آن گردش خون ضعیف، کم آب شدن بدن، عدم توازم پتاسیمریال منیزیم، کلسیم، ویتامین D در بدن، می باشد. تغییر سطح هورمون‌ها یا باردای یا اختلالات تیروئید نیز ممکن است در این زمینه نقش داشته باشند. اگر اسپاسم زیاد یا جدی اتفاق بیفتد حتماً به پزشک مراجعه کنید. تمرینات کششی می‌تواند به از بین بردن درد عضلانی کمک کند.

لکه تیره روی پا
معمولاً می‌گویند که سرطان پوست بخاطر آفتاب ایجاد می‌شود و کسی ایجاد لکه روی پاهای خود را بررسی نمی‌کند. اما ملانوم که یکی از خطرناک ترین سرطان‌های پوست است، ممکن است در نواحی ایجاد شود که معمولاً در معرض تابش آفتاب نیستند. ملانوم حتی ممکن است زیر ناخن هم ایجاد شود که مثل یک لکه تیره به نظر می‌رسد.

زرد شدن ناخن‌ها پا
ناخن‌های پای شما نشاندهنده وضعیت سلامتی شما هستند. عفونت قارچی معمولاً موجب ضخیم و زردرنگ شدن ناخن پا می‌شوند. این می‌تواند نشانه‌ای از یک بیماری دیگر مثل لنف ادما (تورم مربوط به سیستم لنفاوی)، مشکلات ریوی یا آرتروز باشد.

قاشقی شدن انگشتان پا
گاهی اوقات آسیب رسیدن به ناخن یا قرار گرفتن آن در برابر محلول‌های نفتی می‌تواند موجب گود و قاشقی شکل شدن انگشتان پا شود. اما کمبود آهن نیز یکی دیگر از دلایل این مشکل است.

سفید شدن ناخن‌های پا
آسیب رسیدن به ناخن‌ها یا بیماری برای هر قسمت از بدن می‌تواند موجب ایجاد نواحی سفیدرنگ روی ناخن شود. اگر قسمتی یا کل ناخنتان از گوشت جدا شود ممکن است سفید رنگ گردد و این می‌تواند بخاطر آسیبدیدگی، عفونت یا پسوریازیس باشد. اگر ناخن دست نخورده است و بیشتر آن سفید شده باشد، می‌تواند گاهی نشاندهنده یک مشکل جدی مثل بیماری کبد، نارسایی اختقانی قلب یا دیابت باشد.

 

 

یجاد فرورفتگی روی ناخن‌ها پا
ایجاد فرورفتگی روی سطح ناخن با اختلال در رشد ناخن ایجاد می‌شود. این مشکل معمولاً در نیمی از افراد مبتلا به پسوریازیس اتفاق می‌افتد.

اقدامات اولیه درمانی در آسیب های ورزشی شامل مراحل زیر است :

1- محافظت و پیشگیری از آسیب بیشتر، مثلاً با استفاده از وسایل کمک ارتوپدی

2- استراحت که بسته به نوع آسیب از فرم مطلق آن تا استراحت نسبی را شامل می شود.

3- استفاده از یخ که سبب کاهش درد، تورم و التهاب می شود.

4- اعمال فشار که اگر همراه با یخ استفاده شود، سبب محدود شدن تورم خواهد شد.

5- بالا نگه داشتن عضو آسیب دیده نسبت به سطح قلب که سبب تسهیل تخلیه وریدی از ناحیه مربوطه می شود.

6- عمل های محافظتی که در مواقع آسیب جزیی و بدون علامت ورزشکار استفاده می شود، مثلاً استفاده از بانداژ برای پیچ خوردگی مختصر مچ پا.

استفاده از اصول فوق در چه زمان و توسط چه کسانی صورت می پذیرد؟

روش های بالا در برخورد اولیه با آسیب های حاد اسکلتی-عضلانی به کار می روند.

آشنایی با آنها برای ورزشکار، مربی، پزشک تیم و هر فرد دیگری که مسوول درمان و برخورد ابتدایی با آسیب باشد لازم است.

چه میزان استراحت کافی است؟ استراحت نسبی در چه مواقعی تجویز می شود؟

طول مدت استراحت وابسته به شدتِ آسیب است. مشخص است که هر چه شدت آسیب بیشتر باشد، مدت استراحت هم بیشتر خواهد بود. وقتی یک آسیب چندان شدید نباشد، استراحت نسبی توصیه می شود. هدف از استراحت نسبی آن است که فرد ورزشکار علی رغم وجود آسیب بدون علامت باقی بماند، هر چند تا حدودی تحرک خود را حفظ کرده است.

فایده استفاده از یخ در برخورد با آسیب ها چیست؟ آیا گرما هم موثر واقع می شود؟

یخ سبب کاهش خونریزی، تورم، التهاب، نیازهای متابولیک ناحیه مجروح، درد و نیز اسپاسم عضلانی می شود. اما گرما به نوبه خود دارای فایده نیست و جز در مورد کاهش اسپاسم عضلانی، سبب افزایش موارد نام برده هم خواهد شد.

گاهی توصیه می شود که دوره های متناوب استفاده از گرما و یخ اعمال شود، یعنی عضو را 1 تا 2 دقیقه گرم کنند و بعد از یخ استفاده کنند.

بر اساس شدت تورم عضو این نسبت قابل تغییر است. هر چه آسیب حادتر باشد،از مدت گرم کردن کاسته خواهد شد.

روش صحیح ماساژ دادن با یخ چگونه است؟باید چه مدت زمانی طول بکشد؟آیا روش های دیگری هم برای استفاده از یخ وجود دارد؟

از نحوه تهیه یخ شروع می کنیم: در یک لیوان یک بار مصرف آب ریخته و می گذاریم یخ ببندد. سپس لیوان را از وسط بریده و باقیمانده قالب یخ را برای مدت 60 تا 90 ثانیه بر روی منطقه ای ثابت از عضو آسیب دیده نگه می داریم تا در ناحیه مربوطه و تا 5/1 سانتی متر در اطراف محل احساس کرختی به شخص دست دهد. حال با توجه به وسعت محدوده ای که بی حس شده، به آرامی یخ را به صورت دایره وار روی پوست ماساژ می دهیم. این ماساژ در آسیب های با وسعت متوسط ،7 دقیقه و در نواحی بزرگ تا 10 دقیقه طول خواهد کشید.

غوطه ور کردن عضو در آب یخ هم موثر است، اما تحمل آن برای مصدوم سخت است. به علاوه نمی توان عضو را بالاتر از سطح قلب نگه داشت. به عنوان قانونی کلی، در طی یک ساعت می توان 20 تا30 دقیقه(حداکثر)از یخ استفاده کرد و حداقل 30 دقیقه نیز عضو را به حال خود گذاشت. مسلم است که اگر تحمل مصدوم به سرما کم باشد، باید زمان استفاده از یخ را کاهش داد.

خصوصیت باندهای فشاری چیست؟

این باندها را از دیستال عضو به پروگزیمال می پیچند، به طوری که در هر دور نصف پهنای دور قبلی را بپوشاند. فشار الاستیکی که اعمال میشود سبب کاهش تورم خواهد شد. البته بانداژ نباید آنقدر محکم انجام گیرد که در بازگشت خون وریدی به طرف قلب اختلالی ایجاد کند. در مورد باندهای الاستیک تا توان بالقوه، کشش باند کافی خواهد بود. باندهای الاستیک برای آسیب های حاد اندام تحتانی مناسب نیستند، چون قابلیت حفاظت اندکی ایجاد می کنند.

اصول برخورد با ورزشکاری که شدیداً آسیب دیده و حال وخیمی دارد چیست؟

در ابتدا توجه معطوف به مجاری هوایی مصدوم خواهد بود.هرگونه انسداد یا مانعی را باید بر طرف کرد. در هنگام این بررسی ها باید مراقب آسیب ستون فقرات گردنی نیز بود.

در مرحله بعد به نحوه تنفس مصدوم دقت می شود. در صورت نیاز می توان از تنفس مصنوعی و اکسیژن کمکی استفاده کرد تا تنفس خود بخودی و منظم برقرار شود. اینک نوبت بررسی گردش خون فرد است. نبض شریان کاروتید از لحاظ کیفیت، تعداد و ریتم لمس خواهد شد. در صورت فقدان این نبض یا نبض رادیال، باید عملیات احیاء قلبی عروقی آغاز گردد. یا همان مرحله ارزیابی مختصر عصبی که سطح هوشیاری، اندازه و واکنش مردمک ها به نور،حرکات چشم و پاسخ های حرکتی مصدوم را شامل می شود.به معنی مشاهده اندام ها و سایر قسمت های بدن است تا از وجود هرگونه خونریزی،شکستگی یا خون مردگی آگاه شویم.

علل اصلی ایجاد صدمات ورزشی چیست؟

عدم آمادگی بدنی، گرم نکردن بدن پیش از شروع فعالیت ورزشی، استفاده از تکنیک های نادرست و نیز ماهیت خود رشته ورزشی از جمله دلایل ایجاد آسیب های ورزشی هستند.

چگونه می توان از بروز صدمات ورزشی جلوگیری کرد؟

ارتقا دانش و سطح معلومات مربیان و خود ورزشکاران، داشتن سطح آمادگی بدنی مطلوب و گرم کردن بدن به اندازه کافی و قبل از مبادرت به انجام فعالیت می تواند از میزان بروز آسیب های ورزشی بکاهد.

اما روشی که از همه بی‌خطرتر و سالم‌تر است، ورزش کردن می باشد، به خصوص نوع خاصی از حرکات ورزشی به نام حرکات کششی.

با 9 حرکت کششی که برای کاهش استرس مفیدند، آشنا می‌شویم:

 

1- کشش جانبی

در حالی که از آرنج خود برای متعادل نگه داشتن بدن‌تان استفاده می‌کنید، روی پهلوی خود دراز بکشید.

با استفاده از بازوی دیگر، به آهستگی پای خود را به سمت باسن تان بکشید و هر دو زانوی خود را با هم نگه دارید و به سمت پایین خم کنید.

حالا جهت خود و پاهای‌تان را عوض کنید.

 

2- کشش لگن و باسن

پای راست را روی زانوی چپ بگذارید.

حالا دستان خود را زیر زانوی چپ بگذارید و آن را به طرف خود بکشید، در حالی که بالاتنه خود را شل کرده‌اید.

سپس پاها را عوض کنید.

 

 

 

3- کشش پیریفورمیس

از ناحیه دست‌ها و زانوها، روی زمین‌ قرار بگیرید و زانوی راست خود را روی زمین قرار دهید به طوری که بین دست چپ و راست قرار گیرد.

حال، پای چپ خود را به پشت خود ببرید و آن را صاف کنید و اگر می‌توانید به سمت جلو خم شوید و ساعدهای خود را روی زمین قرار دهید.

 

 

4- کشش پشت ران

با زانوهای خمیده روی زمین دراز بکشید.

پای خود را صاف کنید و به آهستگی به سمت خود بکشید تا در پشت ران‌تان احساس کشش کنید.

کمی زانوی خود را خم کنید و با دست، ساق ران و مچ پای خود را بگیرید و پا را عوض کنید.

 

 

5- کشش داخل ران

روی زمین بنشینید.

در حالی که کف دو پا را به هم چسبانده و فشار می دهید.

شکم‌تان را تو نگه دارید.

تا جایی که کشش سبکی را در قسمت ران‌های خود احساس کنید، به جلو خم شوید.

 

 

 

6- زانو در سینه

روی زمین دراز بکشید.

زانوهای‌تان را به سمت قفسه‌سینه بکشید و دستان خود را روی زانوهای‌تان بگذارید و به آرامی ناحیه باسن را به کف زمین فشار دهید.

 

 

 

7- پیچش نخاعی

روی زمین دراز بکشید.

پای چپ را روی زانوی راست قرار دهید. با استفاده از دست راست، به آرامی زانوی چپ را به سمت زمین بکشید تا ستون مهره‌ای شما در یک حالت پیچش قرار گیرد.

بازوی دست راست را راست نگه دارید و لگن و شانه‌ها روی زمین باشند. حالا جهت را عوض کنید.

 

8- کشش ران و ساق

روی دو دست و دو زانو قرار گیرید، پاهای‌تان را صاف کنید اما همچنان آنها را کمی خمیده نگه دارید.

به آرامی، یک یا هر دو پا را به زمین فشار دهید، پشت را صاف کنید و شکم را به سمت داخل فشار دهید.

 

 

9- کشش جلوی ران

پای راست را طوری روی زمین قرار دهید و از ناحیه زانو و لگن خم کنید که ساق و ران، زاویه 90 درجه بسازند.

حالا پای چپ را از پشت خم کرده روی زمین قرار دهید و برای کشش در عضله جلوی ران چپ، پای راست خود را به سمت جلو متمایل کنید تا کشش را در جلوی ران چپ خود احساس کنید.

مفصل زانو، مفصلی است که به وسیله یک کپسول متشکل از رباط ‌ها احاطه می‌ شود و حاوی مایعی است که به آن مایع سینوویال می‌ گویند که اصطکاک مفصل را کاهش می ‌دهد.

در مفصل زانو، انتهای استخوان ران با سر استخوان درشت ‌نی (استخوان بزرگ تر ساق پا) کنار هم قرار می ‌گیرند.

دو برجستگی استخوانی در دو طرف انتهای استخوان ران وجود دارند که به آن ها "کندیل" می ‌گویند. این کندیل ‌ها روی سطح فوقانی استخوان درشت نی قرار می ‌گیرند.

این سطح را "کفه درشت‌نی" می ‌گویند. این کفه به دو قسمت بیرونی و درونی تقسیم می‌ شود. درشت نی در شیار خاصی میان دو کندیل استخوان ران، می ‌لغزد.

 استخوان کوچک تر ساق پا (نازک نی)، وارد مفصل زانو نمی ‌شود. این استخوان، مفصل کوچکی را تشکیل می‌ دهد که آن را به یک طرف درشت ‌نی وصل می کند. این مفصل چندان حرکتی ندارد.

غضروف‌ مفصلی، ماده‌ای است که انتهای استخوان ‌ها در هر مفصل را می ‌پوشانند. این ماده در اغلب مفاصل بزرگ تر حدود 2/5سانتی ‌متر ضخامت دارد. این ماده، سفید و درخشان است و قوامی لاستیکی دارد. غضروف مفصلی یک ماده  لغزنده است که اجازه می ‌دهد سطوح استخوانی بدون آسیب دیدن، روی هم بلغزند.

کارکرد غضروف مفصلی این است که ضربات وارده را جذب و یک سطح کاملا صاف ایجاد کند تا حرکت استخوان‌ ها آسان شود. تقریبا در هر نقطه‌ ای از بدن که دو سطح استخوانی در مقابل هم حرکت می ‌کنند، این غضروف مفصلی وجود دارد. در زانو غضروف مفصلی، انتهای استخوان ران، سر استخوان درشت ‌نی و پشت استخوان کشکک را می ‌پوشاند.

رباط‌ ها

رباط ‌ها (لیگمان‌ها) نوارهای محکم بافتی هستند که انتهاهای استخوان ها را به یکدیگر متصل می ‌کنند. دو رباط مهم در هر طرف زانو قرار دارد: رباط کولترال داخلی (MCL) و رباط کولترال خارجی (LCL). داخل مفصل زانو، دو رباط مهم دیگر قرار دارد که بین استخوان ران و درشت ‌نی قرار دارند: رباط صلیبی قدامی (ACL) در جلو و رباط صلیبی خلفی (PCL) در عقب.

رباط‌ های کولترال داخلی و خارجی، مانع از حرکت بیش از حد زانو به طرفین می ‌شوند. رباط ‌های صلیبی قدامی و خلفی، حرکت جلو به عقب زانو را مهار می ‌کنند.

رباط صلیبی قدامی مانع از لغزیدن بیش از حد درشت ‌نی، روی استخوان ران به سمت جلو می‌ شود. رباط صلیبی خلفی مانع از حرکت بیش از حد درشت ‌‌نی، روی استخوان ران به سمت عقب می‌ شود. این دو رباط‌‌ همراه با هم مهم ترین رباط‌ هایی هستند که پایداری زانو را حفظ می‌ کنند.

مِنیسک‌ ها (menisci)

دو نوع رباط اختصاصی به نام "منیسک" میان ران و درشت ‌نی قرار دارند. این ساختارها را گاهی "غضروف زانو" هم می‌ گویند، ولی در واقع منیسک ‌ها با غضروف مفصلی که سطح مفصل را می ‌پوشاند، متفاوت‌ هستند.

منیسک های زانو به دو دلیل اهمیت دارند:

1- مانند یک ضربه ‌گیر عمل می‌ کنند و نیروی وارده از طرف وزن بدن را در سطح بزرگ تری پخش می ‌کنند.

2- به رباط ‌های اطراف زانو کمک می‌ کنند تا زانو را پایدار نگه دارند.

یک توپ را تصور کنید که روی یک سطح صاف قرار گرفته است. این توپ انتهای استخوان ران است و آن سطح صاف سر استخوان درشت ‌نی. منیسک‌ها در واقع به دور انتهای گرد استخوان ران می ‌پیچند و فضای میان آن و کف استخوان درشت‌ نی را پُر می کنند.

منیسک‌ ها با این ساختار، به توزیع وزن استخوان ران روی استخوان درشت‌ نی هم کمک می‌ کنند.

اگر منیسک‌ها وجود نداشتند، هر وزنی که روی استخوان ران وارد می‌ شد، روی یک نقطه از استخوان درشت ‌نی منتقل می‌ شد.

اما با وجود این منیسک‌ ها، وزن روی تمام سطح کفه بالایی استخوان درشت ‌نی توزیع می‌ شود.

این توزیع وزن به وسیله منیسک ‌ها اهمیت زیادی دارد، زیرا از وارد آمدن فشار بیش از حد بر غضروف مفصلی در انتهاهای استخوان‌ ها جلوگیری می‌ کند. فشار بیش از حد بر غضروف مفصلی می ‌تواند به سطح آن آسیب برساند و باعث تحلیل آن در طی زمان شود.

منیسک‌ها علاوه بر محافظت از غضروف مفصلی،‌ به رباط‌ ها کمک کنند تا زانو را پایدار نگه دارند. منیسک ‌ها مانند یک دیلم که زیر یک چرخ ماشین پارک ‌شده قرار می گیرد، مفصل زانو را پایدارتر می ‌کنند.

منیسک ‌ها در لبه بیرونی ‌شان ضخیم ‌تر هستند و این ضخامت کمک می‌‌ کند تا مانع از تکان خوردن انتهای استخوان ران روی کفه استخوان درشت ‌نی شود.

در مجموع همه رباط‌ های زانو از جمله مهم ترین ساختارهایی هستند که به پایداری زانو کمک می کنند. رباط ‌ها استخوان‌ ها را به استخوان‌ ها متصل می ‌کنند. بدون رباط‌ های محکم و قوی، برای اتصال ران به درشت ‌نی، مفصل زانو بیش از حد، شل و ول می شد.

تاندون‌ها

تاندون‌ها (زردپی‌ها) مانند رباط ‌ها هستند، با این تفاوت که عضلات را به استخوان‌ها متصل می کنند. بزرگ ترین تاندون بدن، "تاندون کشککی" است که در اطراف زانو قرار دارد.

عضلات

حرکت زانو و راه رفتن ما به یک ساختار حرکتی وابسته است، که "ساختار راست‌ کننده زانو" نامیده می ‌شود. این ساختار که در جلوی زانو قرار دارد، شامل استخوان کشکک، تاندون کشککی، تاندون چهارسر و عضلات چهارسر است. عضلات چهارسر که در جلوی ران قرار دارند، عضلاتی هستند که به تاندون چهارسر متصل می ‌شوند. هنگامی که این عضلات منقبض می ‌شوند، زانو را راست می‌ کنند، مثل زمانی که ما از وضعیت نشسته بلند می ‌شویم.

کشکک مانند یک تکیه‌ گاه عمل می ‌کند و نیروی ایجاد شده به وسیله عضلات چهارسر را هنگام راست ‌شدن زانو تشدید می ‌کند. هنگامی که عضلات چهارسر منقبض می ‌شوند، زانو راست می ‌شود.

عضلات هامسترینگ در پشت ساق پا و ران قرار می ‌گیرند. هنگامی که این عضلات منقبض می‌ شوند، زانو خم می ‌شود.

نوجوانی دوران بلوغ جسمی، احساسی، اجتماعی و عقلانی است و برای رشد مناسب جسمی و روانی، نوجوان  نیاز به میزان بالایی (بالاتر از نیاز دوران پس از بلوغ) کلسیم، آهن و مقدار کافی پروتئین دارد.

آمار کمبود مواد مغذی خصوصاً پروتئین در نوجوانان هشدار دهنده است. نزدیک به نیمی از افراد به علت کمبودهای غذایی در سنین نوجوانی، مبتلا به کوتاه قدی یا کمبود وزن در سنین بالاتر می شوند. تغییرات فیزیکی و جسمی زیادی در دوران بلوغ رخ می دهد؛ افزایش سریع قد، رشد اندام های جنسی، افزایش درصد چربی بدن دختران و افزایش میزان پروتئین بدن پسران از این جمله است. اگر چه سنین بلوغ 5 تا 7 سال طول می کشد، ولی حداکثر رشد قدی  طی 18 تا 24 ماه صورت می گیرد که در این دوران نوجوان احتیاج به حمایت شدید تغذیه ای جهت دریافت انرژی و پروتئین دارد.

 

مقدار پروتئین مواد نیاز

15 تا 20 درصد انرژی مصرفی نوجوانان باید از پروتئین تامین شود، یعنی داشتن یک رژیم پر پروتئین. رژیمی که شیر و ماست به اندازه کافی دارد و نوجوان هر روز گوشت، حبوبات و تخم مرغ مصرف کند.

 

مواد دیگر مورد نیاز برای رشد قدی نوجوان

مصرف کافی انرژی، کلسیم ،آهن و روی برای رشد قدی نوجوان ضروری است. از ویتامین ها نیز ویتامین های گروه  B اساسی اند.

 

غذاهای مورد علاقه نوجوان

در این سن تمایل به استقلال در نوجوان افزایش می یابد و مصرف غذا در خارج از منزل بیشتر می شود. تاثیر فرهنگ خانواده، بر نحوه غذا خوردن نوجوان کمتر شده و بیشتر تحت تاثیر تبلیغات و افراد هم سن و سالش قرار می گیرد. مثلاً بیشتر دختران نوجوان در اثر تبلیغات متعدد، برای رسیدن به اندامی لاغر و باریک شروع به کم خوراکی می کنند که زیان بارترین آثار را بر رشد آنها می گذارد. این در حالی است که اکثر آنها از نظر وزنی مناسب هستند و فقط خیال می کنند که اضافه وزن دارند. از این رو خانواده ها باید به شدت مراقب نحوه تغذیه نوجوانانشان باشند.

 

 

مواد غذایی که نوجوان برای تامین پروتئین نیاز دارد

یک دختر نوجوان روزانه 45 گرم و یک پسر نوجوان 55 گرم پروتئین نیاز دارد.

یک نوجوان هر روز باید:

 1) یک لیوان بزرگ شیر و یک کاسه ماست به مقدار 240 سی سی (یک لیوان) بخورد.

2) حبوبات یا تخم مرغ مصرف کند( حبوبات پخته به میزان 6 قاشق غذاخوری یا یک عدد تخم مرغ).

3) هر روز 30 گرم پنیر ( بهاندازه یک قوطی کبریت) مصرف کند.

4) 60 تا 120 گرم گوشت مرغ یا گوشت گوسفند کم چربی دریافت کند.

علاوه بر مواد غذایی که در بالا ذکر شد، غلات کامل (مثل نان سبوس دار) و سبزی ها نیز مقدار کمی پروتئین به بدن می رسانند که با  رعایت یک رژیم متعادل ومتنوع مواد غذایی ضروری برای رشد نوجوان تامین می شود . پس بهترین راه این است که نوجوان از همه موادغذایی مصرف کند واینطور نباشد که  به بعضی غذاها علاقه شدید نشان دهد و دیگر مواد غذایی را مصرف نکند، مثلاً مرتب شیر بخورد، ولی لب به گوشت نزند که در این صورت رشدش به مقدار مناسب صورت نمی گیرد چون بعضی مواد مغذی در گوشت و بعضی در شیر موجود هستند.

مصرف پروتئین در نوجوانان گیاهخوار

گیاهخواری به طور زیادی در بین نوجوانان رواج دارد. آنها یا با برنامه ریزی تصمیم به رژیم گیاهخواری می گیرند و یا اینکه به علت عدم علاقه به گوشت و محصولات گوشتی از مصرف آنها سرباز می زنند. ولی نکته مهم اینجاست که آنها بایستی پروتئین مورد نیازشان را از مواد غذایی دیگر کسب کنند.

برای این گروه از نوجوانان شیر کم چربی و پنیر منابع خوبی از پروتئین هستند. همچنین حبوبات به شکل عدسی یا انواع لوبیاها در آش و غذاهای دیگر، نان های کامل مثل سنگک، مغز بادام، بادام زمینی و غیره باید به طور مرتب مصرف شوند.

 

 

* نکته:مسئله مهم این است که نوجوان گیاهخوار برای دریافت کلیه اسیدهای آمینه مورد نیازش، بایستی ترکیبی از مواد پروتئین دار را مصرف کند؛ مثل ترکیب حبوبات و غلات (عدس پلو، لوبیا با نان) یا ترکیب لبنیات با غلات (مثل ماکارونی با پنیر، پیتزای سبزیجات)، که ترکیب مناسب و کاملی است و کفایت پروتئین آن در حد گوشت است. سویا نیز یکی از منابع خوب پروتئین گیاهی است.

نوجوان گیاهخوار باید مراقب باشد تا آهن و کلسیم را به مقدار کافی و لازم دریافت کند و اگر هیچ نوع غذای حیوانی مثل لبنیات و تخم مرغ را مصرف نمی کند ، یعنی گیاهخوار محض است، احتیاج به مکمل ویتامینB12 دارد.

نوجوانان بدنساز

بعضی از نوجوانان برای عضلانی تر شدن ورزش بدنسازی را انجام می دهند و اغلب این افراد تمایل به مصرف مکمل دارند. به عنوان مثال اگر نوجوانی قصد دارد بازو و شانه های عضلانی تری داشته باشد، سراغ مغازه های فروش پودر و قرص های مخصوص ورزشکاران می رود و فروشنده به او توصیه می کند، مقدار مشخصی مکمل را با غذا مصرف کند، در صورتی که اگر سراغ یک پزشک متخصص ورزشکاران و یا سراغ یک متخصص تغذیه برود به او توصیه می شود که یک رژیم متعادل با مقدار کافی پروتئین مصرف کند و سه بار درهفته به شنا برود و ورزش های مخصوص عضلات فوقانی بدن را در باشگاه تمرین کند.

به نظر شما کدام راه بهتر است؟

البته برای ورزشکارانی که به طور حرفه ای و دائمی، بدنسازی را انجام می دهند، مصرف مکمل تحت نظر متخصص توصیه می شود و در صورتی که نوجوان، خودسرانه به  مصرف مکمل بپردازد، تنظیم هورمون ها وسلامت استخوانهایش به خطر می افتد.

با امید سلامتی و تندرستی برای تک تک شما عزیزان

مجموعه ای از حرکان مختلف برای تقویت تمام عضلات سینه{بالای سینه- قفسه سینه- زیر سینه}.

 

تقویت عضلات بالای سینه:

 

---

---

---

تقویت عضلات قفسه سینه:

 

---

---

---

تقویت عضلات زیر سینه:

 

 

 

متخصصان تغذیه درباره خانواده مرکبات می گویند

می دانیم که مصرف میوه‌ها و سبزی‌هایی به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک می‌ کنند. مصرف منابع غذایی سرشار از ویتامین C یکی از توصیه‌های متخصصان تغذیه در فصل سرما  و سرما خوردگی ها است. می ‌خواهیم از خانواده نسبتا بزرگ مرکبات حرف بزنیم؛ خانواده‌ای که اعضایش سرشارند از ویتامین C.

یکی از ویژگی‌ های مهم مرکبات، داشتن آنتی ‌اکسیدان فراوان‌ شان است که برای مصرف ‌کننده می ‌تواند خواصی را در پی داشته باشد. افرادی که به طور مرتب از این خانواده استفاده می ‌کنند، 60 درصد کمتر احتمال دارد که به سرطان معده پیش‌رونده مبتلا شوند (البته در مقایسه با افرادی که چنین عادت غذایی ندارند) زیرا وجود ویتامین C در این میوه‌ها ترکیباتی را خنثی می‌ کند که از عوامل سرطان ‌زا به حساب می ‌آیند. به علاوه، خوردن این میوه‌ها از التهابات سلول‌ های مخاطی معده هم جلوگیری می ‌کند. یادتان باشد که توأم شدن این دو موضوع با هم می ‌تواند زمینه‌ های بروز این نوع سرطان را کم کند. همچنین، فراموش نکنید که فیبر موجود در این گروه از میوه‌ها، احتمال ابتلا به سرطان روده را نیز به حداقل می ‌رساند.

 

 

 

مرکبات و آب‌ مروارید

حتماً با خواندن این میان تیتر به یاد پدربزرگ و یا مادربزرگ‌ تان افتاده‌اید که چندی پیش چشم ‌هایش را به دلیل آب مروارید جراحی کرد. بد نیست، بدانید که اگر این عزیزان از این گروه میوه‌ها بیشتر استفاده می ‌کردند احتمال این که به این بیماری مبتلا شوند، کمتر بود؛ زیرا دیده شده است افرادی که در روز کمتر از 125 میلی ‌گرم ویتامین C دریافت می‌ کنند در مقایسه با افرادی که بیش از 500 میلی ‌گرم از این ماده مغذی را به بدن ‌شان می ‌رسانند، 4 برابر بیشتر احتمال دارد که چشمان ‌شان به این مشکل دچار شود. جالب است بدانید که هر 100 گرم لیمو و یا پرتقال متوسط 53 تا 54 میلی ‌گرم از این ویتامین را داراست که میزان قابل توجهی بوده و به نظر می ‌رسد که مرتب خوردن ‌شان از ضخیم شدن عدسی چشم پیشگیری می‌ کند.

مقابله با کم‌خونی

مطمئن هستیم که بارها و بارها شنیده‌اید که ویتامین C برای کم‌ خون‌ها مفید است. به این دلیل که این ویتامین جذب آهن دریافتی از طریق غذا را افزایش می ‌دهد، به طوری که برای گیا‌ه‌ خواران یعنی افرادی که اصلاً گوشت و فرآورده‌های حیوانی استفاده نمی ‌کنند، بسیار حیاتی است. پس میل کردن مرکبات در کنار مواد غذایی که منبع آهن گیاهی هستند، می ‌تواند یک اقدام طلایی برای افزایش جذب این ماده مغذی به حساب آید.

یک مقایسه جالب

در بین مرکبات، پرتقال و لیمو بیش از همه ویتامین C دارند و نارنگی و نارنج کمتر از همه. پس اگر ‌احساس سرماخوردگی می‌ کنید بهتر است یک لیوان مخلوط آب پرتقال و لیمو را بنوشید. اما از نظر پتاسیم، گریپ فروت و گربانتین بالاترین مقام و نارنج و لیموترش کمترین درجه را دارا هستند. نگران نباشید. نارنگی و پرتقال هم می‌ توانند تا حدودی نیاز شما را تأمین کنند. از نظر فولات( اسید فولیک)، پرتقال و نارنج درجه یک بوده و گربانتین و لیمو کاملا تهی هستند. جالب اینجاست که در میان مرکبات این گربانتین‌های ریز، از منابع عالی بتاکاروتن به حساب می ‌آیند و شما می ‌دانید که این ماده مغذی، یک آنتی‌اکسیدان قوی است که هزاران خاصیت از جمله ضدسرطانی بودن را با خود یدک می کشد.

 

یک سبد مرکبات

هنگام خرید دقت کنید که میوه‌ های تان نه لکه قهوه‌ای رنگی داشته باشند، نه بخشی از سطوح‌شان نرم باشد. به علاوه، میوه‌هایی را انتخاب کنید که رنگ درخشانی دارند. قطعا می‌ توانید این میوه‌ها را در هوای اتاق نگه داری کنید. شما می ‌توانید این میوه‌ها را خام و یا میکس شده در مخلوط‌ کن مورد استفاده قرار دهید و این بهانه ‌ای خواهد بود برای وارد کردن مرکبات به سبدغذایی روزانه خانواده ‌تان.

مرکبات در یک نگاه

پرتقال، سرشار از ویتامین B و فولات

خوردن مرتب این میوه به رفع نیاز ویتامین B و فولات کمک می ‌کند و احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی و مشکلات مادرزادی نخاعی را می‌ کاهد. از همه مهم‌ تر این که یک پرتقال متوسط بیش از دو برابر نیاز روزانه یک بزرگسال ویتامین C دارد و اگر از نوع خونی باشد دارای مقدار فراوانی رنگدانه بتاکاروتن نیز هست.

گریپ‌فروت برای فشارخونی‌ها

یادتان باشد که یک گریپ‌فروت 160 گرمی‌ در حدود 10 درصد از نیاز روزانه به پتاسیم را تأمین خواهد کرد و خوردن آن کمکی است برای کنترل فشارخون شما. در ضمن مطالعات نشان داده‌اند که عادت به خوردن این میوه تنظیم ‌کننده قند خون نیز بوده زیرا اندیس گلایسمی‌ پایینی دارد.

نارنگی برای بچه‌ها

این میوه به دلیل اینکه راحت پوست کنده می شود، مورد علاقه اکثر بچه‌ها است. همیشه به‌خاطر داشته باشید که این میوه شیرین پُرپتاسیم بوده و برای فشارخونی‌ ها در صورت عدم دسترسی به گریپ فروت، یک انتخاب مناسب است.

 

لیمو ترش، سرشار از ویتامین C

لیمو ترش، سرشار از اسید سیتریک و ویتامین C است. به علاوه، این میوه در مقایسه با سایرین به دلیل قند کمتر، کالری ناچیزی داشته و برای کسانی که نگران اضافه وزن ‌شان هستند، انتخابی مناسب است.

نارنج، سرشار از کاروتن و فولات

این میوه را بینابین نارنگی و گریپ ‌فروت می‌ دانند و بیشتر در تهیه سُس‌ها و یا چاشنی غذاها به کار می ‌رود. به علاوه، نارنج نیز مانند نارنگی سرشار از کاروتن بوده و کمی‌ بیشتر از پرتقال فولات دارد.

 

و اما کامکوئیت یا گربانتین

این عضو کوچک هم پوست نسبتاً نازکی دارد و اغلب آن را با پوست‌اش می ‌خورند و منبع مناسبی است از ترکیباتی به نام فیتونوترینت‌ها که خاصیت آنتی‌اکسیدانی دارند.

 

بقیه حرکات در ادامه مطلب

---

 

 

 

رگ به رگ شدن چیست ؟

جراحاتی که در ناحیه رباط (بافت هایی که دو استخوان را در ناحیه مفاصل کنار یکدیگر نگهداری می کند) رخ می دهد و معمولآ منجر به کشش یا پارگی رباط می شود، رگ به رگ شدن نامیده می شود.

چه چیزی باعث رگ به رگ شدن می شود؟

عوامل زیادی باعث این نوع از جراحت می شود. افتادن یا پرت شدن، پیچ خوردن مفاصل، ضربه خوردن و ... هر عاملی که باعث شود یک مفصل از حالت عادی خود خارج شود.

این نوع از جراحات اغلب در ناحیه بازو، پا و زانو برای ورزشکاران بوجود می آید.

متداول ترین نوع رگ به رگ شدن کدام است؟

اغلب اوقات این مشکل در قوزک پای ورزشکاران بوجود می آید. همچنین برای ورزشکارانی که حرکات پرشی دارند و روی دست فرود می آیند، ممکن است برای مچ دست نیز چنین مشکلی به وقوع پیوندد. ورزشکاران ورزش هایی مانند اسکی یا والیبال و ... نیز معمولآ به این مشکل در ناحیه شست دست دچار می شوند.

علائم ابتلا به این جراحت چیست؟

- درد

- ورم

- کبودی

- عدم امکان استفاده از مفصل صدمه دیده

شدت هر یک از این علائم به عمق جراحت بستگی دارد که می تواند از ملایم تا سخت باشد.

در رفتگی چیست؟

جراحتی است که در ناحیه عضله یا تاندون (بافتی که عضله را به استخوان متصل می کند ) رخ می دهد. در این حالت عضله یا تاندون کشیده یا پاره می شود.

چه چیزی باعث در رفتگی می شود؟

این جراحت معمولآ بر اثر پیچش یا کشش در عضله یا تاندون رخ می دهد. در رفتگی ممکن است یک باره یا به تدریج طی چند روز یا یک هفته رخ دهد. معمولآ در حالتی که کشش زیاد به عضله وارد می شود یا جسم سنگینی را به روش غلطی بلند می کنیم، به سرعت در عضلات یا تاندون ها در رفتگی رخ می دهد.

در حالت تدریجی ممکن است شما یک حرکت یا رفتار غلط را با عضله ی خود، در طول زمان ادامه دهید که در نهایت منجر به در رفتگی می شود.

در رفتگی معمولآ در کدام نواحی بیشتر رخ می دهد؟

در رفتگی های معمول عبارتند از: در رفتگی در عضلات ناحیه ران و پشت ران. ورزش هایی مانند: فوتبال، هاکی، بوکس و کشتی خطر بروز در رفتگی در ناحیه پشت و ساق پا را بسیار دارند.

ورزش هایی که در آنها دست بسیار استفاده می شود مانند: ژیمناستیک، والیبال، تنیس، گلف و ... اغلب خطر بروز این جراحت در ناحیه آرنج و بازو را برای ورزشکار دارند.

علائم این جراحت چگونه است؟

- درد

- تشنج و اسپاسم در ناحیه عضله

- ضعف عضله

- تورم

- انقباض عضله

- مشکل به هنگام استفاده از عضله

لازم به ذکر است که اگر عضله یا تاندون به طور کامل پاره شده باشد، بهبود آن بسیار سخت و توأم با درد خواهد بود.

اقدامات اولیه برای مداوای رگ به رگ شدن یا در رفتگی چیست؟

اقدامات اولیه برای هر دو جراحت تقریبا یکسان است و پزشکان عموما توصیه های زیر را برای معالجه در چند مرحله اول بیان می کنند:

- ناحیه جراحت دیده باید استراحت کند. اگر این ناحیه مفاصل زانو یا آرنج باشد، ممکن است مجبور باشید از سازه های گچی یا چوبی و ... برای ثابت نگاه داشتن آنها استفاده کنید.

- حدود 4 تا 8 بار در روز باید روی ناحیه آسیب دیده به مدت بیست دقیقه یخ قرار دهید.

- ناحیه جراحت دیده را باید با باند فشرده نگه داشت.

- هنگام خواب و استراحت، زانو، آرنج، بازو یا مچ آسیب دیده را روی یک بالش قرار دهید.

- برای تسکین درد از مسکن هایی مانند آسپرین یا بروفن استفاده کنید.

پس از چند روزی که درد ناحیه آسیب دیده کمتر شد، معمولا با تمرینات ورزشی سبک مرحله بازگرداندن عضله به حالت قبل شروع می شود. این تمرینات برای جلوگیری از سفت شدن ماهیچه ها و جلوگیری از ضعف عمومی آنها لازم است.

در موارد آسیب دیدگی پیشرفته لازم است که شخص برای درمان و ورزش، به پزشک فیزیوتراپ مراجعه کند.

باید دقت کرد که هرگز قبل از بهبودی کامل، ورزش را آغاز نکنیم، چرا که ممکن است وضعیت بدتری برای ناحیه آسیب دیده بوجود بیاوریم.

 ماست حاوی کلسیم، فسفر و 84 درصد آب است. افرادی که در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند، باید روزانه حداقل یک وعده ماست مصرف کنند.

 ماست‌ های کم‌ چرب یا رژیمی برای افرادی که کلسترول بالایی دارند، مناسب است. این نوع ماست‌ ها برای کاهش وزن نیز مناسب هستند.

 برای این که بتوانید مقدار بیشتری ماست در روز مصرف کنید باید آن ‌را به گونه ‌ای جایگزین مواد غذایی پُرضرر کنید به عنوان مثال می ‌توانید به‌ جای سُس مایونز از آن به ‌همراه آب ‌لیمو، برای روی سالاد فصل‌ استفاده کرد.

 

هنگام خرید ماست دقت شود که حتماً تازه باشد. هرچه‌ قدر به تاریخ تولید آن نزدیک ‌تر باشید باکتری ‌های مفید آن فعال ‌تر خواهند بود.

در نهایت دقت کنید که آن ‌را سرد نگه دارید و سرد مصرف کنید. باکتری ‌های مفید ماست در گرمای طولانی زنده نمی‌ مانند.

مصرف لبنیات از جمله ماست با معده خالی توصیه می ‌شود چون در این حالت میزان جذب کلسیم از این محصولات بیشتر است.

ماست فقط یک عصرانه یا دسر خوشمزه نیست و خواص بسیار زیادی دارد. ماست منبع غنی پروتئین، کلسیم، ریبوفلاوین ( ویتامین B2 ) و ویتامین B12 است.

 ماست در مقایسه با شیر، به دلیل افزودن باکتری‌ های مفید مقدار بیشتری کلسیم و پروتئین دارد.

یکی از گیاهان نیروزا و مقوی که شهرت زیادی در جهان دارد "جینسینگ" می باشد که بهتر است آن را "گیاه جوانی" یا "نوش دارو" بنامیم.

در کتاب های سنتی و به عربی ریشه گیاه را "جنسه" و "جنسا" می نامند. به فرانسوی و انگلیسی Ginseng و  Asiatic ginsengو chinese ginseng گفته می شود.

گیاهی است از خانواد? عَشقه Araliaceae که نام علمی آن Panax ginseng می باشد.

ترکیبات شیمیایی

این گیاه دارای گلوکوزیدهای استروئیدی به نام پاناکیلون، یک ساپونین به نام پاناکسوزید یا پاناکسین، مواد صابونی، یک اسانس روغنی فرار به نام پاناسین و یک هورمون و ویتامین B و ویتامین D، ترکیبات استیلنی، استرول ها و سرانجام یک گلوکوزید به نام جینسینگ می باشد. علاوه بر این جینسنگ سرشار از ویتامین‌های A ، B6 و فلز روی است.

خواص و کاربرد

جین سینگ گیاهی نیرو بخش بوده و در حفظ سلامتی بدن و هماهنگی فعالیت های حیاتی آن نقش به سزایی دارد. لازم به ذکر است که خواص این گیاه در ریشه آن وجود دارد.

سایر خواص جینسینگ عبارتند از:

* افزایش توان ذهنی

* افزایش قدرت جسمانی

* بهبود فعالیت حافظه

* افزایش شادابی و نشاط

* افزایش قدرت تحمل و پایداری

* از بین بردن استرس

* مقابله با پیری و عوارض آن

* تقویت سیستم ایمنی بدن

* تنظیم سوخت و ساز (متابولیسم) بدن

* جلوگیری از سردرد

* بهبود بی خوابی و بد خوابی

* كاهش عوارض یائسگی

* برطرف ساختن یا بهبود مشكلات جنسی

* رفع خستگی، ضعف و بی حالی

* افزایش قدرت سیستم قلبی و عروقی

* تنظیم فشار خون (كاهش دهنده فشار خون در صورت بالا بودن آن و افزایش دهنده فشار خون در صورت پایین بودن آن)

* تنظیم سطح قند خون بدن

* مقابله با افسردگی

* تقویت ‌کننده قوای عمومی بدن و به ‌ویژه تقویت ‌کننده توانایی جنسی مردان

* کاهش میزان و شدت سرماخوردگی در فصل زمستان

خواص فوق به دلیل وجود تركیباتی خاص به نام جینسینوساید( ginsenoside ) در ریشه این گیاه است. هر چه ریشه این گیاه پیرتر شود، تجمع جینسینوسایدها نیز افزایش می یابد. لذا می توان گفت با افزایش تدریجی سن گیاه خواص درمانی و دارویی ریشه آن نیز افزایش می یابد.

ریشه جینسینگ می تواند بیشتر از صدها سال زندگی كند. ولی به تدریج تغییراتی در ساختار آن حاصل می گردد.

شواهد به دست آمده حاكی از آن است كه این گیاه برای از بین بردن آثار ناشی از خستگی و ضعفِ قوای ذهنی و جسمی موثر است و برای درمان بیمارانی كه از دردهای سینه (بیماری های ریوی) شكایت دارند نیز پیشنهاد می شود. همچنین این گیاه قادر به از بین بردن تومورها و افزایش طول مدت زندگی افراد است.

مطلب مهم این است كه علی رغم داشتن خواص درمانی، این گیاه عمدتاً نقش حفاظتی و پیشگیری كننده دارد و كمتر به عنوان درمان قطعی و سریع بیماری ها موثر است.

تهیه چای جینسینگ 

برای تهیه چای جینسینگ، مقداری آب را بجوشانید و ترجیحا این کار را در ظروف غیر فلزی مانند قوری لعابی یا چینی یا پیرکس انجام دهید. مقداری از ریشه خشک شده ی جینسینگ (حدود 1 تا 3 گرم ) را به آب جوش اضافه کنید. سپس شعله را کم کنید و اجازه دهید تا مدت 20 تا 30 دقیقه بجوشد. در صورت تمایل می توانید بیشتر از این مدت نیز آن را بجوشانید، تا جایی که آب به نصف مقدار اولیه اش برسد.

حال صبر کنید تا چای کمی سرد شود و دمای آن به دمای اتاق برسد(این توصیه ای است که در طب سنتی چین به آن اشاره شده و پیشنهاد شده است که چای به صورت ولرم نوشیده شود).

بهتر است که روزانه، 1 یا 2 فنجان از این چای بنوشید.

ریشه گیاه جینسینگ را می توان به صورت قطعه قطعه استفاده کرد. توجه کنید که ریشه ها در هنگام تهیه چای آن و نیز تا پایان مرحله خنک شدن، باید در داخل قوری بمانند.

دم کردن ریشه کمک می کند تا نرم و قابل استفاده شود. علاوه بر این می توان با قرار دادن تعدادی از ریشه ها در ماکروویو، آنها را نرم و قابل برش کرد.

دقت کنید که ریشه ها هنگام گرم کردن، نسوزند. می توانید آن ها را به تنهایی یا همراه عسل میل کنید.

مصرف 1 تا 2 گرم پودر جینسینگ خالص و مرغوب در روز توصیه شده است. یا این که می توانید قطعه ای از ریشه آن را به اندازه یک سکه، روزانه مورد استفاده قرار دهید.

عوارض جانبی

اگرچه جینسینگ عموما بی خطر است، اما عوارض جانبی هم دارد. سردرد، بی قراری، مشکلات خواب، بی نظمی در ضربان قلب، تحریک پذیری، تنگی نفس، اسهال، استفراغ و خون دماغ از عوارض جانبی آن است.

مراقب باشید

همان طور که در بالا ذکر شد، این گیاه نقش درمانی ندارد، پس وقتی افراد به برخی بیماری ها مبتلا هستند، مخصوصا اگر دارو می خورند، باید از مصرف مقدار زیاد یا طولانی مدت جینسینگ پرهیز کنند، مانند:

* مبتلایان به فشار خون بالا

* بیماران قلبی

* مبتلایان به اندومتریوز

* افراد مبتلا به شیزوفرنی

* افراد مبتلا به دیابت (باید مراقب افت قند خون باشند)

* افراد مبتلا به بی خوابی

* زنان باردار و شیرده (جینسینگ شبیه هورمون استروژن عمل می کند)

* کسانی که آسپیرین، وارفارین و داروهای کاهش دهنده فشار خون مصرف می کنند، نباید جینسینگ مصرف کنند.

* همچنین باید از مصرف سایر مواد محرک مانند چای، قهوه و نوشابه های کولادار همراه با جینسینگ خودداری نمود.

طریقه مصرف جینسینگ :

● ریشه خشک شده جین سینگ را می توان به تنهایی و یا با سایر افزودنی ها در سوپ استفاده نمود اما روش معمول مصرف آن استفاده جینسینگ بصورت دم کرده و چای می باشد .

برای این منظور به مقدار مناسبی آب در حال جوشیدن ۱ تا ۲ گرم از ریشه خشک شده جینسینگ اضافه نموده و اجازه دهید به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه بجوشد ٬ پس از آنکه چای به دمای اتاق رسید و کمی سرد شد آنرا بنوشید . شما می توانید دم کرده را طی هفته ها در یخچال نگهداری نموده و تنها در هنگام مصرف آنرا کمی گرم نموده و در روز یک یا دو لیوان از آنرا بنوشید .

● با قرار دادن  قطعه ای از جینسنگ ( به اندازه یک سکه ) در ماکروفر می توانید ریشه را به حالت نرم در آورده و همراه با عسل میل نمایید .

بهتر است بجای قرص یا پودر خشک شده جنسینگ از ریشه آن استفاده نمایید زیرا قرص های جینسینگ خالص نبوده یا حاوی ریشه های جوان این گیاه هستند که خواص چندانی ندارند ٬ علاوه بر این با خرید ریشه جنسینگ می توانید تا حدودی از کیفیت آن اطمینان حاصل نمایید .

تذکر : توصیه می شود این گیاه در دوران بارداری مورد استفاده قرار نگیرد .

 

نشانه های سکته: فریدون در جشن کباب پزی سکندری خورد و به زمین افتاد. اما به دوستانش که پیشنهاد کردند به اورژانس زنگ بزنند گفت حالش خوب است و فقط به خاطر اینکه به کفش های جدیدش عادت ندارد پایش به سنگفرش گیر کرده.آن ها به او کمک کردند تا بلند شده و یک بشقاب غذای دیگر برای خود بکشد. فریدون با اینکه کمی هول شده بود ولی تا آخر آن بعدازظهر خود را سرگرم کرد. همان شب همسر فریدون تماس گرفت و به همه اطلاع داد که فریدون را به بیمارستان منتقل کرده اند و وی ساعت 6 بعد ازظهر فوت کرده است. او در جشن دچار حمله شده بود و اگر اطرافیانش نشانه های حمله را تشخیص داده بودند شاید فریدون  اکنون با ما بود. گاهی حمله منجر به فوت افراد نمی شود اما آنها در شرایطی بدتر از مرگ مجبور به ادامه زندگی می شوند.   خواندن این متن تنها یک دقیقه از زمان شما را خواهد گرفت...   یک متخصص اعصاب اعلام کرده است که اگر شخصی را که دچار حمله شده در 3 ساعت به بیمارستان منتقل کنند می توان عوارض ناشی از حمله را به طور کامل از بین برد. بله به طور کامل!! وی می گوید روش شناسایی حمله و رساندن بیمار به  درمان های پزشکی در کمتر از 3 ساعت به شناسایی علایم آن بستگی دارد: شناسایی علایم سکته: در برخی موارد شناسایی علایم سکته کار بسیار سختی است. متاسفانه نا آگاهی افراد می تواند منجر به فاجعه ای جبران ناپذیر شود. سکته می تواند  باعث مرگ یا آسیب مغزی فرد گردد و این در حالیست که اطرافیان شخص حتی متوجه علایم سکته نشده اند. پزشکان اعلام کرده اند که اطرافیان قربانی می توانند تنها با پرسیدن سه سوال ساده متوجه علایم سکته شوند 1- از شخص بخواهید تا لبخند بزند. 2- از شخص بخواهید که حرف بزند یایک جمله ساده رابه درستی ادا کند( مثلا: امروز هوا آفتابی است) 3- از وی بخواهید هر دو دستش را بلند کند.   اگر فرد در انجام هر کدام از موارد زیر مشکل داشت ، در اسرع وقت با اورژانس تماس گرفته و علایم را برای امدادگران توضیح دهید.   و اما نشانه دیگری از سکته: از وی بخواهید زبان خود را بیرون بیاورد. اگر زبان وی به راست یا چپ متمایل شده بود، بدانید که شخص دچار حمله شده است. یک متخصص قلب می گوید اگر هر کس اين مطلب را بخواند و آن را به 10 نفر دیگر توضيح دهد می توان امیدوار بود که حداقل جان یک انسان نجات یابد.

 

---

مصرف هم زمان بعضی از مواد غذایی با یکدیگر می تواند بسیار مضر باشد و حاصل آن تولید اخلاط زاید در بدن می باشد که گاهی تاثیرات این تداخلات در چندین سال بعد به صورت بیماری های مختلف و صعب العلاج بروز خواهد کرد. به عنوان مثال حکمای طب ایرانی معتقدند که مصرف هم زمان موارد ذیل باعث تولید اخلاط خام در بدن شده و تولید بیماری کرده، مثلاً مصرف ماست با هر نوع و هر مقدار گوشت باعث لکه های پوستی و مصرف سرکه یا انواع شور و ترشی که با سرکه ساخته می شود همراه با برنج باعث کولیت و درد شکم می شود که ممکن است این بیماری ها حاصل عدم رعایت این مطالب در طول چندین سال باشد. بنابراین از خوردن هم زمان ترکیبات مواد غذایی که در هر ردیف از جدول ذیل ذکر شد....

 

مصرف بیش از حد دوغ، ماست و کاهو موجب افزایش سردی بدن زنان می‌شود

 زنان برای حفظ سلامتی خود از مصرف بی‌رویه ماست، دوغ، خیار گوجه و کاهو، ماکارونی، سالاد الویه و حلیم پرهیز کنند.
 مصرف بیش از حد دوغ، ماست و کاهو موجب افزایش سردی بدن زنان می‌شود مزاج زنان سردتر از مردان است و برای حفظ سلامتی خود باید از مصرف بی‌رویه ماست، دوغ، خیار، گوجه، کاهو، ماکارونی، سالاد اولویه و حلیم پرهیز کنند.

 زنان در دوران قاعدگی باید توجه داشته باشند که از موادغذایی با طبیعت سرد کمتر استفاده کنند یا آن را همراه با مصلحش مصرف کنند؛ در طب سنتی به ماده غذایی که طبیعت غذا را اصلاح می‌کند، مصلح گفته می‌شود مانند مصرف عسل با شیر، به دلیل اینکه عسل دارای طبیعت گرم و شیر دارای طبیعت سرد است و عسل اثرات سوء شیر را خنثی می‌کند.

بدن زنان در دوران قاعدگی سردتر می شود به دلیل اینکه خون دارای طبیعت گرم است که از دست دادن آن در این دوران موجب افزایش سردی بدن می‌شود.

زنان از نشستن بر مکان‌های خیلی سرد یا خیلی گرم پرهیز کنند به دلیل اینکه نشستن در جاهای سرد موجب کاهش خونریزی در زنان می‌شود همچنین نشستن بر مکان‌های خیلی گرم موجب افزایش خونریزی می‌شود که هر دو بر سلامت زنان تأثیر می‌گذارد.

زنان در دوران قاعدگی سعی کنند دست و صورتشان را با آب سرد نشویند و حتی الامکان در این دوران کمتر به حمام بروند به دلیل اینکه استفاده بیش از حد از حمام موجب افزایش رطوبت رحم می‌شود.

 

انواع مختلف پوست عبارتند از:

- پوست چرب: اگر دائما با جمع شدن چربی زیاد روی پوست صورت خود درگیر هستید، حتما پوست چرب دارید. یكی دیگر از نشانه‌های پوست چرب باقی ماندن روغنی است كه در طول روز روی سطح پوست تولید می‌شود و اگر هر چیزی را روی پوست صورتتان فشار دهید این چربی به راحتی منتقل می‌شود.

- پوست خشك: اگر احساس می‌كنید پوسستان كشیده می‌شود پس دارای پوست خشك هستید. برای اینكه خشك بودن پوست خود را بهتر تشخیص دهید در طول یك روز كامل از مرطوب كننده استفاده نكنید، اگر در این صورت حس كردید كه پوستتان خشك و سفت شده، پس مطمئن شوید كه نوع پوست شما خشك است.

- پوست حساس: پوست‌های حساس در معرض قرمزی و التهاب هستند. هرچه مقدار هیستامین‌ در بدن بیشتر باشد پوست حساس‌تر می‌شود و بیشتر مستعد ابتلا به مشكلات التهابی مثل پسوریازیس و اگزما است.

- پوست مستعد آكنه: به دلایل ژنتیكی پوست ممكن است مستعد ابتلا به آكنه باشد. بر اساس سن تعیین می‌شود كه عامل آكنه باكتری، هورمون یا وراثت است و بر اساس میزان شدت آن درمانهای معمول و مداوم برای پاك كردن پوست از آكنه استفاده می‌شوند. به دلایل پزشكی بهتر است برای پاكسازی آكنه‌ها به یك متخصص پوست مراجعه كنید.

- پوست كدر و پیر: بسته به سن و عوامل محیطی، پوست شروع به پیر شدن می‌كند. تماس زیاد با نور خورشید و استرس شایع‌ترین عوامل محیطی هستند. رنگ، حالت خاكستری كدر، لكه دار شدن،‌ بروز خطوط و چروك‌های واضح و شل شدن كه حاصل كاهش كلاژن است از شایع‌ترین نشانه‌های پیری پوست هستند.

اگر بتوانی بخندی، آموخته ای که چگونه نیایش کنی

هنگامی که هر سلول بدن تو بخندد، هر بافت وجودت از شادی بلرزد،
به آرامشی عظیم دست می یابی

بگذار خنده ات خنده ای از ته دل باشد. چنین خنده ای پدیده ای نادر است

کسی می تواند بخندد، که طنز آمیزی و تمامی بازی زندگی را می بیند

کوتاه ترین راه برای گفتن دوستت دارم لبخند است

شادی اگر تقسیم شود، دو برابر می شود

همیشه با دیگران بخندیم و هرگز به دیگران نخندیم

یادت باشه! انسان های خندان و شاد به خداوند شبیه ترند

کمی موسیقی گوش کن، برقص، بخند(حتی به زور)، آنگاه بنشین و نظاره کن آثار شگرف همین حرکات به اصطلاح اجباری را

فراموش نکن همین لحظه را، اگر گریه کنی یا بخندی، بالاخره می گذرد، امتحان کن

جای تأسف است که ما برای شاد بودن بهانه ای می خواهیم، ولی برای غمگین بودن نیاز به هیچ بهانه ای نداریم

شاید این جبر زمانه است ولی بدان که بهشت یعنی، شادی، خنده، سرور و شعف
با شادی خدا را و ضیافت زندگی را تجلیل می کنیم

سرور و شادی، خدای درون فرد است که از اعماق او برخاسته و متجلی می شود

شادی، یکی از راه های تقرب به درگاه خداوند است

ضرر نمی کنی اگر از هم اکنون لبخند زدن را تجربه کنی

مطمئن باش همیشه یکی هست که عاشق لبخند تو باشه

شاد باشید و لبخندتان جاوید

ترامادول رو سه دسته از افراد مصرف ميكنن:

1) افرادي كه معتاد بودن و حالا در ترك هستن.

2) افرادي كه به اصطلاح خودشون ميخوان فاز بگيرن. (اين افراد عده‌ايشون فكر ميكنن ترامادول اعتياد آور نيست و فقط ميخوان خوش باشن و چون به شكل قرص هم هست كسي بهشون مشكوك نميشه. عده ديگه‌اي از اين افراد هم معتادان بدبختي هستن كه حتي پول خريد مواد رو هم ندارن و از روي خماري به ترامادول متوسل ميشن، چون ارزونه! (ايرانيش برگي 500 الي 600 تومان))

3) افرادي كه دچار انزال زودرس هستن و ميخوان س-ك-س-ي طولاني داشته باشن.

 

ترامادول (træmədɒl تلفظ می‌شود) یک داروی مسکن شبه تریاک است. این دارو برای تسکین درد متوسط تا شدید تجویز می‌شود. ترامادول بر روی گیرنده‌های مو (μ) اوپیوئید، و سیستم نورآدرنرژیک و سروتونرژیک اثر می‌کند. این دارو توسط شرکت آلمانی گروننثال (Grünenthal) در دهه ۱۹۷۰ با نام تجاری ترامال ساخته شد. گروننثال در سالهای بعد حق تولید ترامادول را به شرکتهای متعددی در سراسر دنیا واگذار کرد.

ترامادول معمولا به شکل نمک هیدروکلراید تولید شده و به دو شکل خوراکی (بیشتر کپسول و قرص) و آمپول به بازار عرضه می‌شود. مقدار جذب و تأثیر فرم تزریقی ترامادول بسیار بیشتر از فرم خوراکی است. ترکیب ترامادول و استامینوفن نیز در بازار موجود است (که در ایران عرضه نمی‌شود).

عوارض ناشي از مصرف ترامادول

عوارض سيستم عصبي مرکزي:
سرگيجه، سردرد، خواب آلودگي، تحريک دستگاه عصبي مرکزي، اضطراب، کاهش هوشياري، اختلال تعادل، سرخوشي، عصبي شدن، اختلال خواب، تشنج، ضعف.

عوارض قلبي عروقي:
اتساع عروق

عوارض پوستي:
خارش، تعريق بيش از حد، ضايعات جلدي

عوارض چشمي:
اختلالات بينايي

عوارض گوارشي:
تهوع، يبوست، استفراغ، سوءهاضمه، خشکي دهان، اسهال، درد شکم، بي‌اشتهايي، نفخ

عوارض ادراري و تناسلي:
احتباس ادراري، تکرر ادرار، دفع پروتئين در ادرار، علائم يائسگي

عوارض خوني:
کاهش سطح هموگلوبين

عوارض کبدي:
افزايش سطح آنزيم‌هاي کبدي

عوارض تنفسي:
دپرسيون تنفسي (مهار سيستم تنفسي)


موارد مصرف قانونی:

ترامادول برای تسکین دردهای متوسط تا شدید در بزگسالان استفاده می شود.

اطلاعاتی که در مورد ترامادول باید بدانیم

نکته مهم: افرادی که به مواد مخدر یا الکل معتاد هستند نباید از ترامادول استفاده کنند. در این افراد در صورت مصرف ترامادول ممکن است تشنج ایجاد شود.احتمال تشنح در افرادی که سابقه ی تشنج یا سابقه ی جراحت مغزی دارند و یا از داروهایی مثل ضدافسردگی ها،شل کننده های عضلانی و داروهای ضد تهوع و استفراغ استفاده می کنند،بیشتر است.

استفاده بیش از حد (Overdose ) می تواند کشنده باشد.علایم Overdose دارو عبارتند از: خواب آلودگی،تنفس کم عمق،کندی ضربان قلب،ضعف مفرط،پوست سرد و مرطوب ، احساس سبکی سر،غش یا کما.

به دلیل وابستگی که ترامادول ایجاد می کند،نباید مصرف آن را به دیگران توصیه کرد(به ویژه فردی که سابقه اعتیاد دارویی دارد) و تنها باید توسط فردی که دارو برای او تجویز شده استفاده شود.ترامادول می تواند باعث اختلال واکنش های عصبی و قدرت تفکر فرد شود، از این رو هنگام استفاده از این دارو از رانندگی خودداری شود.

مصرف ترامادول را نباید به طور ناگهانی قطع کرد، قطع ناگهانی ترامادول باعث سندرم ناخوشایند قطع مصرف می شود که علایم آن عبارتند از: اضطراب،تعریق،تهوع،اسهال،ت رمور(رعشه)،لرز،ت
وهم،اختلال خواب یا مشکلات تنفسی .

نباید ترامادول را همراه با این مواد استفاده کرد:

- الکل یا مواد مخدر
-داروهای مخدر ضد درد
- داروهای آرامش بخش از قبیل والیوم
- داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب
- داروهای ضد اختلالات دو قطبی و اسکیزوفرنی(جنون جوانی)

ترامادول در دوران حاملگی و شیردهی به دلیل اثرات مضر بر روی جنین و نوزاد منع مصرف دارد. ترامادول نباید برای افراد زیر 18 سال تجویز شود.

نحوه مصرف دارو

قرص های ترامادول را نباید خرد کرد (از پودر قرص خرد شده نباید به صورت استنشاقی یا رقیق شده با مایع استفاده کرد چون باعث اثرات تهدید کننده حیات،Overdose یا مرگ می شود)،این دارو تنها به صورت قرص خوراکی استفاده می شود.در صورتی که با تجویز پزشک ترامادول مصرف می کنید،بدون کم و کاست از نسخه ی پزشک پیروی کرده و از مصرف دوزهای بالاتر دارو خودداری کنید.نباید بیش از 300 میلی گرم در روز استفاده شود.ترامادول را با یک لیوان پر آب مصرف کنید.هم چنین می توان دارو را با یا بدون غذا مصرف کرد اما هر بار به روشی مشابه از دارو استفاده کنید(مثلاً اگر بار اول با غذا مصرف می کنید تا آخر دوره درمانی همین روش را ادامه دهید).

اگر از قرص های آهسته رهش استفاده می کنید ممکن است قرص را در مدفوع خود ببینید که امری طبیعی است.دوزهای مصرفی خود را بدون نظر پزشک تغییر ندهید.

در صورت فراموش کردن یک دوز در اولین فرصت دوز فراموش شده را مصرف کنید ، اگر نزدیک دوز بعدی دارو باشد،بدون توجه به دوز فراموش شده،زمان بندی دارویی را رعایت کنید.


تداخلات دارویی ترامادول

- مهارکننده های MAO از قبیل : ایزوکربوکساید (Marplan)،ترانیل سیپرومین (Parnate)،فنلزین (Nardil)،سلژلین (Eldepryl, Emsam).
-داروهای ضد افسردگی از قبیل آمی تریپتیلین (Elavil)،سیتالوپرام(Celexa)،کلومی پرامین (Anafranil)،دزی پرامین(Norpramin)،فلوکستین(Prozac, Sarafem).
در صورت مصرف کاربامازپین، وارفارین، دیگوکسین، کتوکنازول، اریترومایسین، ریفامپین و کینیدین قبل از استفاده از ترامادول ،پزشک خود را در جریان بگذارید.